PL 
Miejsce Startu
Pole namiotowe w miejscowości LIPSK, ul. Rybacka (tuż przy moście). Dojazd z Augustowa autobusem PKS (31 km).
Skrócony Opis Szlaku
Spływ szlakiem Biebrza rozpoczniemy 29 km poniżej jej źródeł w miejscowości Lipsk, oddalonej o 15 km od granicy z Białorusią. Początkowo płyniemy bystrym nurtem, nabierającym prędkości wzdłuż lasów, trzcinowisk i brzezin. Z rzadka mijamy nieliczne wioski, przepływamy pod mostami drogowymi, także i drewnianymi. Biebrza jest rzeką nizinną, silnie meandrując z duża liczbą starorzeczy, odnóg, rozlewisk, zatok i wodnych zastoisk. Biebrza charakteryzuje się szerokim korytem, znaczną głębokością i wyraźnym choć nie rwącym nurtem. Na naszej trasie odwiedzamy między innymi Dolistowo ze znajdującym się w tamtejszym kościele dzwonem z 1692 roku, Goniądz - wywodzący swą nazwę od słowiańskiego słowa "gon"- bobrze gniazdo oraz Osowiec z potężnym systemem fortyfikacji niegdysiejszej carskiej twierdzy. Ciekawostką są tu także siedliska bobrów w fosach otaczających twierdzę. Biebrza nazywana przez niektórych polską Amazonką przebiega przez Biebrzański Park Narodowy. Wyjątkowość BPN polega na tym, że w środku Europy zachował się w pierwotnej formie obszar o powierzchni 200 tys. hektarów. Obszar dziki, bezkresny słabo zaludniony a miejscami wręcz bezludny stanowiący wyzwanie dla wszystkich żadnych przeżycia niesamowitej przygody z dziewiczą przyrodą.
Biebrzański Park Narodowy
Biebrzański Park Narodowy imienia Adama Pałczyńskiego (Wybitny polski botanik, twórca pierwszego projektu parku) to największy park narodowy w Polsce. Jego powierzchnia to 59223 ha terenów podmokłych, oraz 66 824 ha strefy ochronnej tzw. otuliny. Biebrzańskiego Parku Narodowego powstał w dniu 9.09.1993. Głównym celem powołania Biebrzańskiego Parku Narodowego była ochrona największego i najlepiej zachowanego kompleksu torfowisk niskich w Europie Środkowej i Zachodniej, będącego miejscem lęgowym licznych gatunków ptaków i jednym z ważniejszych miejsc ich wypoczynku i żerowania w czasie przelotów. Obszar Parku - rozległe i głównie podmokłe obniżenie terenu, leżące od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów poniżej otaczających je wysoczyzn - dzieli się na trzy części, noszące miano basenów. Są to: Basen Górny, Środkowy oraz Dolny. Baseny różnią się między sobą fizjografią, hydrografią i warunkami przyrodniczymi. 
Główną osią doliny stanowi meandrująca nizinna rzeka - Biebrza - największy prawobrzeżny dopływ Narwi. Jej źródła znajdują się 1,5 km na południe od Nowego Dworu wśród wilgotnych łąk otoczonych lasem. Łączy się ona z Narwią na wysokości wsi Ruś po przepłynięciu 168,7 km. Wielka przestrzeń pradoliny Biebrzy w dużej części zachowała pierwotny lub zbliżony do pierwotnego charakter z rzadkimi gatunkami flory i fauny zasiedlającymi podmokłe biotopy. Na terenie doliny Biebrzy występują zespoły roślinne reprezentujące niemal wszystkie główne typy: bagienne, torfowiskowe i leśne. Szczególnie cenne są grupy zbiorowisk mechowiskowych i mszysto - turzycowych zawierające w swoim składzie gatunki rzadkie i ginące. Zachowały się tutaj relikty glacjalne i gatunki pochodzenia borealnego tj. brzoza niska, wierzba lapońska, skalnica strunowa, gnidosz królewski, niebielistka trwała, wielosił błękitny. Bagna Biebrzańskie są największą w kraju ostoją łosia, który przetrwał tutaj II wojnę światową w niedostępnym terenie obecnego rezerwatu ścisłego "Czerwone Bagno". 
Liczące po wojnie zaledwie 18 sztuk stadko obecnie dzięki zabiegom restytucyjnym osiągnęło liczebność 500-600 sztuk. Poza herbowym królem bagien - łosiem, bytują tu z rzadszych ssaków : bobry, wydry, borsuki, lisy, jenoty, wilki, łasice, gronostaje, kuny leśne, tchórze, piżmaki oraz liczne sarny, jelenie, dziki i zające. Niezwykle bogaty jest świat ptaków cechujący się występowaniem wielu osobliwości w skali krajowej i europejskiej. Stwierdzono tu obecność 263 gatunków ptaków w tym 185 gatunków lęgowych. Wśród nich orła przedniego, bielika, orlika grubodziobego, błotniaka łąkowego i zbożowego, puchacza, sowę błotną , bociana czarnego, dubelta, bataliona, derkacza, wodniczkę. Ogółem zagęszczenie ptactwa sięga na terenie parku 600 gniazd na 1 km kwadratowy. Naturalne koryto rzeki, liczne starorzecza warunkują bogactwo ichtiofauny. Stwierdzono tu występowanie 36 gatunków ryb i jednego minoga. Występują tu między innymi: szczupak, płoć, lin, ulkeja, a z rzadkich strzelba potokowa i głowacz białopłetwy. Bagna Biebrzańskie przedstawiają szczególny, dziki krajobraz o swoistym kolorycie zmieniającym się od wiosny do jesieni. Wiosną rozlewiska Biebrzy sięgają daleko w głąb doliny. Wielki obszar wód wypełnia gwar wodnego ptactwa. Torfowiska zazieleniają się w końcu maja. W czerwcu wielkie połacie bagien pokrywają puszyste, białe owocostany wełnianki wąskolistnej. Jesienią bagna przybierają barwę brunatną przetykaną złotem liści brzozowych zagajników.
