---

Opis obiektu:

---

Grodzisko w Samborach, które miejscowi nazywają Okop, położone jest na terenie wsi, w pobliżu miejsca wpadania Biebrzy do Narwi. Obecnie to świetny punkt widokowy, a dawniej grodzisko obronne dające widok na odległość ok. 5 m. Kontrolowało ono ujście Biebrzy do Narwi, ponieważ ta pierwsza była drogą wodną z północy na południe, którą często płynęły łodzie wojowniczych Jaćwingów, Litwinów i innych wojowników.

Grodzisko istniało we wczesnym średniowieczu od XII do XIV w. Górny pierścień grodziska, na którym stały zabudowania i umocnienia był nieduży, bo o długości zaledwie 45 m i szerokości 25 m. W centrum znajduje się wyniesienie, więc prawdopodobnie w przeszłości stała tam wieża strażnicza. Na majdanie nawet teraz zauważyć można kamienie polne, prawdopodobnie stanowiące dawniej umocnienia grodziska.

Pierwszych badań na grodzisku dokonali w XIX w. archeolog-amator, hrabia Ludwik de Fleury i archeolog-historyk Zygmunt Gloger. Kolejne badania przeprowadził w 1955 r. Aleksander Kamiński, a następne wykonano w w 1984 r. W trakcie badań odkryto m.in. fragmenty naczyń ceramicznych i czaszkę ludzką.

Prawdopodobnie dzisiejsza wieś Ruś, podchodząca pod wieś Sambory, stanowiła osadę służebną w stosunku do grodów w Samborach i Wiźnie.

W 1968 r. grodzisko w Samborach zostało wpisane do rejestru zabytków.