Bakałarzewo

Bakałarzewo to ładne, zadbane miasteczko położone nad rzeką Rospudą oraz wśród wielu jezior. Powstało w XVI wieku. Nazwę swą wzięło od Mikołaja Michnowicza – „Bakałarza”, pisarza i sekretarza królewskiego, marszałka litewskiego, jednego z założycieli miejscowości. Pierwotna nazwa miasteczka wiązała się z jaćwieskim określeniem „mocno cisnącej rzeki” bądź „świętego miejsca”.

W średniowieczu teren ten zamieszkiwali Jaćwingowie, lud bałtyjski spokrewniony z Prusami i Litwinami. Zobaczcie ich rzeźby stojące na rynku Bakałarzewa. Prawdopodobnie w miejscu obecnego kościoła Jaćwingowie mieli swoje grodzisko. Do dzisiaj pozostały kurhany nad jeziorem Garbaś.

Od początku istnienia miasteczka (XVI wiek) dominowała tu ludność polska, wyznania rzymskokatolickiego. Po potopie szwedzkim (poł. XVII w.) i związanymi z nim epidemiami, kiedy liczba Bakałarzewa bardzo się zmniejszyła, osiedliła się tu ludność żydowska. Do dziś zachował się kirkut nad jeziorem Sumowo. Kolejne okresy były również burzliwe. Najgorszy czas dla Bakałarzewa to II wojna światowa, kiedy w wyniku działań wojennych miasteczko zostało zniszczone w 90%. Spalono niemal całą, drewnianą zabudowę. Przestali tu mieszkać Żydzi, którzy w XIX wieku stanowili 75% populacji miasteczka.

Oprócz zabytkowego kościoła katolickiego (i Mostu Zakochanym za nim) zwróćcie uwagę na bunkry z okresu II wojny światowej, młyn wodny z przełomu XIX i XX wieku, grobowiec baronów Myszkowskich z XIX wieku oraz zadbany ryneczek liczący 500 lat.