Goła Zośka

Goła Zośka, to brzmi obiecująco… Ta intrygująca i zabawna nazwa należy do półwyspu, wzniesienia i pola namiotowego nad jeziorem Rospuda Augustowska, otoczonego lasem Puszczy Augustowskiej.

Mimo, że nazwa jest zabawna, legendy związane z jej pochodzeniem już nie są. Pierwsza mówi, że pewna Zośka utopiła się w jeziorze popychając swój sobótkowy wianek w noc świętojańską. W drugiej legendzie, w 1812 r. Zośka zakochała się w rosyjskim oficerze i zdradziła Francuzów, dla których wcześniej pracowała (była tzw. markietanką, kobietą, która oprócz handlu, zajmowała się także innymi usługami świadczonymi żołnierzom, jak naprawa odzieży, opatrywanie rannych, a także usługi seksualne). Francuzi zamordowali ją na półwyspie. Trzecia legenda mówi o Zośce, córce miejscowego leśnika, która zakochała się z carskim oficerze, została posądzona o szpiegowanie wojsk napoleońskich na rzecz Rosjan i powieszona nago na półwyspie. Kolejne tłumaczenie nazwy „Goła Zośka” jest według nas najprawdopodobniejsze, mimo że najmniej tajemnicze – Gołą Zośką rybacy nazywali bezrybne jeziora, a tzw. sucharów (dystroficznych śródleśnych jeziorek otoczonych mszarem torfowcowym) jest w Wigierskim Parku Narodowym aż 17.

W 2015 r. na półwyspie stanął posąg „Goła Zośka” przedstawiający nagą kobietę. Posąg został wykonany z 3,5 tonowego piaskowca, który do Augustowa został przetransportowany z Gór Świętokrzyskich. Pomnik wykonał augustowski artysta, absolwent wydziału rzeźby ASP w Warszawie Waldemar Dziekoński, który żyje i pracuje w Kanadzie.