Muzeum i stacja badawcza PAN w Popielnie

W Popielnie, niewielkiej osadzie położonej w Puszczy Piskiej znajduje się Stacja Badawcza PAN specjalizująca się w hodowli konika polskiego. Konik polski to mały, wdzięczny kucyk, na którego widok dzieci wołają pony. Bo rzeczywiście go przypomina. Jest niewysoki i ma łagodny charakter. Dzikimi przodkami koników polskich były tarpany, które zamieszkiwały do końca XVII wieku bogate w lasy obszary wschodniej Polski, Litwy i Prus. Podróżnicy i kronikarze nazywali je koniami leśnymi.

Do Popielna dotrzecie promem samochodowym Wierzba-Popielno bądź okrążając jezioro Bełdany, przez Ruciane-Nida. Jeśli dopisze Wam szczęście, wjeżdżając na drogę do osady koniki wyjdą Wam na przeciw, a nawet wejdą na drogę uniemożliwiając dalszy przejazd. Wolno im, w końcu są u siebie. Swobodnie można do nich podejść i pogłaskać je. Są łagodne i nastawione przyjaźnie do ludzi.

Przy zabudowaniach stacji zostawcie samochód i idźcie na spacer. Na terenie lasu oznakowano 2 ścieżki przyrodnicze.

Oprócz hodowli konika polskiego zorganizowano w Popielnie również unikatową hodowlę bobrów oraz bydła polskiego czerwonego wywodzącego się od małego dzikiego bydła krótkorogiego.

Na terenie stacji zwiedzicie też muzeum przyrodnicze znajdujące się w zabytkowym spichlerzu z XVIII wieku. A w muzeum m.in. kolekcja poroży, zaprzęgi konne i sanie, działy poświęcone bobrom europejskim, dzikim koniom. Zimą w Popielnie organizowane są kuligi, w okresie wiosenno-jesiennym przejażdżki powozem, nauka jazdy konnej. Są również pokoje gościnne.

P.S.

Nie zapomnijcie odwiedzić Brutusa – urodzonego w 1999 r. żubrobizona, przyzwyczajonego do odwiedzin i sesji zdjęciowych. Pracownicy stacji, których jest ulubieńcem, nazywają go nawet modelem. Brutus to wyjątkowa hybryda trójrodzajowa. Jego ojcem jest bizon amerykański, matką żubrońka (krzyżówka krowy czerwonej polskiej i żubra).