---

Opis obiektu:

---

Puszcza Piska wciąż kryje wiele zagadek związanych z dawnymi mieszkańcami tych ziemi, Galindami. Galindowie było to plemię bałtyjskie zamieszkujące od V w. p.n.e. do XIII w. n.e. teren obecnych Mazur. Niewiele wiemy o kulturze duchowej Galindów. Czcili bóstwa związane z siłami natury i ciałami niebieskimi, a także święte gaje, pola i wody. Ich trójca bóstw głównych to: Potrimpus (najwyższy bóg nieba i ziemi), Perkunas (bóg wojny i burzy) oraz Patollus (bóg śmierci). Prawdopodobnie składali im krwawe ofiary. Najprawdopodobniej Galindowie kremowali swoich zmarłych, ponieważ ciałopalenie było cechą charakterystyczną pruskiego rytuału pogrzebowego.

W lesie pomiędzy osadą Długi Kąt a Kumielskiem odkryto tajemnicze miejsce, zwane obecnie Miejscem Mocy Galindów. W przedwojennej literaturze opisywane było jako Heidengericht czyli Pogański Sąd. W polskich publikacjach pojawiają się nazwy Stara Kamienica, czy Zbiornica Kamieni.

Krąg Galindów ma średnicę 20 metrów. W środku ogrodzenia znajduje się kilkanaście dużych głazów. Na uwagę zasługuje największy, położony centralnie kamień przypominający stół. Dawniej spoczywał on prawdopodobnie na mniejszych głazach i mógł pełnić funkcję ołtarza ofiarnego. Jest płaski, długości 2,3 m i szerokości 1,2 m. Oprócz niego są też 2 duże kamienie, jeden w kształcie misy, drugi z charakterystycznym żłobieniem. Niegdyś głazy były ustawione pionowo i tworzyły krąg. Obecnie układ jest nieczytelny. Kilka dużych kamieni ma jeszcze ślady obróbki narzędziami. Teren wokół porasta starodrzew: dęby, brzozy, osiki i świerki.

Nie wiadomo, czy w kręgu Galindowie składali ofiary ze zwierząt, czy może z jeńców. Czy dziękowali za pomyślność, czy wypraszali ją u swoich bogów. Być może wcale nie było to miejsce kultu a cmentarzysko świadczące o wczesnym osadnictwie w tej okolicy.

W odległości kilkunastu metrów od kamiennego kręgu znajduje się grób z rozbitą tablicą. Zachowały się 4 części, z których można odczytać niemieckie imię Fritz i datę urodzenia - 18.7.1926. Jest to grób dziecka – syna jednego z właściciela dawnego dworu.